prolog, czyli początek niezaplanowanych zdarzeń

          Jej historię znała tylko ona. I po wysłuchaniu tej zagubionej istoty przyjęła pod swój dach z zapewnieniem, że jej pomoże.

Stały się częścią jego życia. Jednym z nieodłącznych elementów, choć ją kochał, na ona została w u niego w niełasce. Nie trudził się, by ją zrozumieć czy poznać, wszelkie formy bliższego zapoznania odrzucał na starcie.

Lecz jednego nie mógł odmówić. Miała w sobie coś tak zaskakującego i fascynującego, coś czego nie potrafił nazwać, i za to coś zaczął ją jeszcze bardziej nie tolerować, by nie powiedzieć, że ta nietolerancja przerodziła się w nienawiść. Niemal każde ich spotkanie kończyło się dziką awanturą z wyzwiskami.

Budzili w sobie wszelkie najgorsze instynkty.

Kiedyś przyrzekli sobie, że nigdy nie będą przyjaciółmi czy nawet kumplami, a tym bardziej nigdy razem nie zamieszkają. Nigdy. W życiu.

Och, gdyby tylko wiedzieli, jak bardzo w niedalekiej przyszłości zmienią się ich plany...

           Od tamtego dnia minęło już troszkę czasu, choć to i tak dla nich była wieczność. Miesiąc bez kilku dni, odkąd zostali sami, niczym rozbitkowie, bez łagodzącego połączenia, jakim bez wątpienia była ona. Teraz jej nie było i oboje musieli zacząć żyć od nowa. Inaczej.

Odezwały się w nim resztki człowieczeństwa i pozwolił jej zostać. Nie miałby serca wyrzucić ją w takim stanie na bruk, tym bardziej w zimie.

I została.

A to był dopiero początek tego wszystkiego, co miało nadejść w przyszłości...

_________________________________________________________________________

Oj wiem, że króciutko. Ale ja nigdy nie umiałam pisać prologów, mam nadzieję, że wybaczycie.

Wzorem jednej z piszących opowiadania dziewczyn, która przedstawiła bohaterów: "ona, on i jeden z tych", tu pojawili się ona, ona i on.

Tak więc, zaczynamy :)

Pozdrawiam :)